1.
خوشا به حال فردی که توجه وآرزویش
به چند هکتار ملک پدری محدود می شود
و خرسند از این است که در سرزمین اجدادی اش
هوای وطن را تنفس می کند
شیرش توسط احشام و نان اش توسط مرزعه اش
تامین و جامه اش از پشم گوسفندانش بافته می شود
درختانش در تابستان سایبان اوست و در زمستان گرمابخش محفلش
خوشا به حال فردی که ساعت ها ؛روز ها و سال های زندگی اش
با صلح و صفا سپری می شود
بدنش تن درست و ذهنش آرام و روز هایش سرشار از آرامش است.
شب ها از خوابی آرام بهره مند بوده و مطالعه توام با آرامش خاطر
برایش تفریحی شیرین و دلپذیر است و سادگی توام با آرامش مراقبه
بیشترین نتیجه را برایش به بار می آورد
پس بگذار پنهان و ناشناخته زندگی کنم و بدون زاری به دیار باقی بشتابم
به آرامی چشم از دنیا بربندم و هیچ سنگی نگوید که در کجا آرمیده ام.
:: موضوعات مرتبط:
<-CategoryName->
:: برچسبها:
<-TagName->